AENARIA

AENARIA

insul. in sinu Puteolano, nunc Ischia, ab oppidi coxendicis imaginem praeferentis, in monte, figura. Cupresso abundat: Thermisque, quae calculosis salubres. Plin. l. 3. c. 6. Cornel. Severus in descriptione Aetnae ex Scaligeri recensione.

Dicitur indiciis flagrans Aenaria quondam,

Nunc exstincta superque satisque; Neapolin inter

Et Cumas locus est, mutis iam srigidus annis.

Stat. l. 3. Sylv. 5. v. 104.

Aenariaeque lacus medicos, Statinasque renatas.

Plin. loc. cit. Aenaria, inquit a statione navium Aeneae, Homero Inarime dicta, Graecis Pitbecusa, non a simiarum multitudinc, ut aliqui existimavêre sed a figlinis doliariorum. Quae omnia, inquit Bochart. l. 1. Chanaan. c. 33. sunt perabsurda. Neque enim Homerus Inarimen dixit (licet id sequantur Virg. l. 9. Aen. v. 716. Ovid. l. 14. Met. Lucan. l. 5. v. 101 Statius l. 2. Sylv. 2. v. 76. Silius l. 8. et 12. aliique.) sed distinctis vocibus: Α᾿ρίμοις. Et ab Aenea non diceretur Aenaria, sed Aenearia, aut Aeneia potius, et a doliis Pithusa. At a simiis est Pithecusa, ut in Africa Pithecusae, de quibus, Diodorus l. 2. Ε᾿νέβαλεν εἰς χώραν ἔχουταν πλῆςθος πιθήκων, καὶ πόλ ς τρεῖς τὰς ἀπὸ τούτων τῶ ζώων ὀνομαζομένας εἰς τὸν Ε᾿λληνικον τρόπον τῆς διαλέκτου μεθερμενευομεν´ας Πιθηκούςςας, li. e. regionem invasit simiis Scatenten, et tres urbes ab illis animalibus denominuatas, quas Graecae linguae more Pithecusas iuterpreteris. Sic Pithecusam inulam dici volunt a Cercopibus, in simias a Iove mutatis, ac deinceps eo translatis. Ita Lycophron in Cassandra. Ovid. Met. l. 14. fab. 3. et Phavorinus in Κἑρκοψι et Νη̈σος γιγάντων, ubi usurpat ipsa verba Scholiastis in Lycophronem. Quih et Aenarae, vel Enariae potius nomen eôdem refert Servius in Aen. l. 9. a magno Salmasio sic emendatus; Inarime nunc Enaria dicitur, etc. quia in eam ad contumeliam siniae missae sunt, quas Graecorum linguâ ἀῤιὶτας, i. e. onares dicunt, ob quam causam Pithecusam etiam vacitamt. Nempe ut Simus dicitur, quia simus est, ita cenaris; avia sine naribus; enaris einim est ut elumbis, elinguis etc. Itaque ab enaribus, i. e. simiis Η᾿νκρία Enaria seribendum, quomodo legere est in Plutarchi Mario. Haec Bochart. Is. Vossius autem ridiculum esse ait Salmasium, cum Enarium dici iubet, ac dictam scribit ab enaribus, i. e. simiis, quia sunt sine naribus. Locum Servii, quem adfert ex Strabone emendandum vel puer videat. Ab aerifodinis dicta est haec insula, ut enim ab are sit ararius, sic ab aheno facta est Abenaria vel Aenaria prodigiosae siquidem fertilitatis est haec insula, noniis tantum quae summâ tellure nascuntur, sed et metallis adeo abundat, ut tota aurô, argentô, aere, ferrô, fale, aliisque fossilibus videatur substerni, nur mirum prorsus sit, tantam, varietatem in tam brevi spatio naturam inclusisse. Verum postquam auri illic detectae sunt venau, verisimile est desiisse incolas aera scrutati, quorum tamen copiam aquae e visceribus insulae prodeuntes ipsô odere ac gustu testantur. Haber Urbem probe munitam cum arce, in sonpulo ab insula quasi seiuncto, ubi alias asylum Ferdiandi Regis Neapolitani temore Caroli VIII. Franciae Regis qui totum Regnum subiugaverat, intra paucos dies. Eam pluribus descripist C. Nepos Gallus. Vide Inarime.